Թոմը [անունը փոխված է] և նրա ընկերները բազմիցս ձերբակալվել են, բայց գործը այդպես էլ չհայտնվեց դատավարության մեջ: Տղան ասում է, որ աղքատությունն է հիմնական պատճառը, որ նա պետք է գողանա:
«Ինչո՞ւ պետք է 1 լարի արժող շոկոլադը արժենա 7 լարի»: Հարցնում է Թոմը՝ 14-ամյա դեռահասը, ով հայտնվում է օրենքի հետ հակասության մեջ: Մի քանի ձերբակալություններ, այդ թվում՝ մեկը շոկոլադ գողանալու համար, ստիպեցին նրան մասնակցել դիվերսիոն ծրագրին:
Երկու տարի դպրոց չհաճախած Թոմը երազում է բիզնեսմեն դառնալ և օգնել նրանց, ովքեր ստիպված են ապրել փողոցում։
«Ես հաց ու բլիթ չեմ գողացել, ոմանք անգամ այդ հարցում խնդիրներ ունեն»,- նշում է նա։
Դեռահասի խոսքով՝ ինքը կարող է օրենքը խախտել, սակայն ոստիկանությունը կողմնակալ է երիտասարդների նկատմամբ՝ պահանջելով խոստովանել բոլոր հանցագործությունները։
«Նրանք շատ ագրեսիվ են։ Սպառնում են ձերբակալել, ծեծել, ստիպել անուններ տալ՝ ով է եղել ձեզ հետ, որտեղ էիք։ Եթե մերժում ես, քեզ ծեծում են։ Առաջին անգամ ինձ ծեծել են 14 տարեկանում, սկզբում ոստիկանական մեքենայում, հետո ոստիկանությունում»,- պատմում է Թոմը։
«Երբ կարիք չունես, հանցանք չես գործում. Խնդիրներն առաջանում են, երբ դուք դժվարություններ եք ունենում և ինչ-որ բանի կարիք ունեք։ Եթե չկռվես, կյանքում ոչ մի բանի չես հասնի»,- զրույցին միանում է Տոմի ընկեր Լևանը։
Փողոցային կյանքը նրան սովորեցրել է գոյատևել, բայց Թոմը հավատում է, որ կրթությունն ու բիզնեսը կարող են փոխել կյանքը:
«18 տարեկանում ես այլևս այդպիսին չեմ լինի. Իմ կյանքն այժմ դեպի լավն է գնում»,- եզրափակում է Թոմը։