Հայաստանում սեռով պայմանավորված հղիության ընդհատումների պատճառով վերջին 30 տարում մոտ 80 հազար աղջիկ չի ծնվել։ Այս մասին օրերս հայտարարեց առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանը։ jam-news.net.am
«Առողջ և կայուն հասարակություն ունենալու համար մեզ անհրաժեշտ է, որ նորածինների սեռի հարաբերակցությունը լինի բնական, ոչ մի արհեստական միջամտություն չլինի։ Մենք տեսնում ենք ժողովրդագրական աղետալի հետևանքներ, որոնք առաջացել են այլ երկրներում, և չենք ցանկանում նման իրավիճակ ունենալ»,- ասել է նա։
Նախարարի խոսքով՝ մինչև 2020 թվականը Հայաստանում այդ ցուցանիշի բարելավում է նկատվել։ Սակայն Արցախյան երկրորդ պատերազմից հետո հետընթաց է արձանագրվել։
Վիճակագրություն, փորձագետների ենթադրություններն այն մասին, թե ինչով է պայմանավորված սելեկտիվ աբորտների քանակի աճը, ինչպես նաև այս միտումը հաղթահարելուն ուղղված առաջարկներ։
40-ամյա Աննա Մկրտչյանը (անունը փոխված է) մեկն է այն կանանցից, ով ամուսնական կյանքի տարիների ընթացքում պարբերաբար դիմել է սեռով պայմանավորված հղիության արհեստական ընդհատման: Երկու դուստրերի մայրը տարիներ շարունակ երազել է որդի ունենալ։ Սակայն դա տեղի է ունեցել միայն մի քանի տարի անց՝ հղիության բազմաթիվ արհեստական ընդհատումների ու կնոջ առողջության հաշվին:
Հիմա, երբ երեխաներն արդեն մեծ են, Աննան ափսոսանքով է հիշում սեռով պայմանավորված հղիության ընդհատումների մասին.
«Տարիներ առաջ ես չէի կարող միայնակ որոշում կայացնել ու մի քանի աղջիկ երեխա ունենալ: Ամուսինս, սկեսուրս դեմ էին, նրանց որդի էր պետք՝ տոհմը շարունակելու, հայրական օջախը շեն պահելու համար»:
Նման դեպքերի հետևանքով տարիներ շարունակ Հայաստանում նորածինների սեռերի համամասնության ցուցանիշը շարունակում է հեռու մնալ ընդունված միջազգային նորմերից:
Համաձայն 2021 թ-ի Գենդերային խզման գլոբալ զեկույցի՝ տարածաշրջանում Հայաստանում այս ցուցանիշն ամենաբարձրն է․ 153 երկրների մեջ Հայաստանը 98-րդ տեղում է, Վրաստանը՝ 74-րդ, Ադրբեջանը՝ 94-րդ։
Ըստ հայաստանյան վիճակագրական տվյալների՝ սեռերի անհամամասնության ամենաբարձր ցուցանիշը Հայաստանում գրանցվել է 2000 թվականին՝ 120 տղա/100 աղջկա հաշվով:
Հաջորդող տարիներին այդ ցուցանիշը շարունակաբար նվազել է, 2020 թվականին հասնելով 110 տղա/100 աղջիկ հարաբերակցության:
Հետպատերազմյան 2021 թվականին գրանցվել է վերջին տարիների ամենացածր ցուցանիշը՝ 108.8 տղա/100 աղջիկ հարաբերակցությամբ:
2022 թվականի տվյալներով Հայաստանում ծնված նորածինների սեռերի անհամամասնությունը կրկին աճել է, կազմելով 111.9 տղա՝ 100 աղջիկ: Սա այն դեպքում, երբ նորածինների սեռերի համամասնության բնական մակարդակը աշխարհում համարվում է 104-106 տղա/100 աղջիկ ցուցանիշը:
Թե ինչո՞վ է պայմանավորված 2022թ.-ի սեռային անհամամասնության ցուցանիշի աճը, փորձագետները դժվարանում են ասել:
«2022 թվականի տվյալներով ունենք հետընթաց, որի պատճառները դեռևս ուսումնասիրված չեն»,- մեր հարցմանն ի պատասախան արձագանքել են նաև ՀՀ առողջապահության նախարարությունից:
Ժողովրդագրագետ Արտակ Մարկոսյանն ասում է, որ 2022-ի թվաճը եղել է անսպասելի․
«2014 թվականից սեռային անհամամասնության ցուցանիշը աստիճանաբար, սահուն իջնում էր ու բավական մոտեցել էր միջազգային նորմերին: 2021 ու 2022 թվականների միջև թվաճը բավականին լուրջ է: Ու թեև հիմա դժվար է խոսել այդ ցուցանիշի ձևավորման բոլոր պատճառների մասին, բայց կարծում եմ, այդ աճի տեմպը ի թիվս այլ պատճառների կապված է նաև սեռով պայմանավորված աբորտների թվաճի հետ»:
Առողջապահության և աշխատանքի ու սոցիալական հարցերի նախարարությունները համատեղ իրականացնում են «Պտղի սեռի խտրական ընտրության կանխարգելման 2020-2023թթ․ ծրագիրը»։ Ըստ դրա՝ 2023 թվականի համար նշաձող էր սահմանվել նորածինների սեռերի 107:100 հարաբերակցության հասնելը: Այս նշաձողը, սակայն, 2022թ․ նորածինների սեռերի հարաբերակցության ցուցանիշից ելնելով, առողջպահության նախարարությունը համարում է «դժվար հասանելի»:
Դրան հասնելն անիրատեսական է համարում նաև ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի «Սեռի խտրական ընտրության դեմ պայքարի» ծրագրի համակարգող Զարուհի Տոնոյանը․
«Ցավոք, մենք ունեցել ենք սեռային անհամամասնության ցուցանիշի աճ, ու չեմ կարծում, որ կկարողանանք հասնել107/100 հարաբերակցության: Եթե կարողանանք հետ բերել 2021թ.-ի ցուցանիշը, դա արդեն իսկ լավ կլինի»:
2022թ.-ին Եվրամիության և ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի աջակցությամբ ՕքսԵՋեն» հիմնադրամի և «Բրեվիս» կազմակերպության կողմից իրականացվել է «Պտղի սեռի խտրական ընտրության տարածվածությունն ու պատճառները ՀՀ-ում» հետազոտությունը։ Դրա արդյունքում պարզվել է, որ Հայաստանում տղա երեխա ունենալուն նախապատվություն տվողների թիվը կտրուկ ավելացել է:
2022թ.-ին իրականացված հետազոտության ընթացքում հարցվածների 91%-ը նշել է, որ ընտանիքում որդիներին նախապատվություն տալիս են, քանի որ «տոհմը շարունակում են որդիները», 83%-ը նշել է, որ «տղաները հայրենիքի պաշտպանն են», 67%-ը՝ «որդիները ունեցվածքի ժառանգորդներ են»:
Հետաքրքրական է, որ ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադամի կողմից 2017 թվականին իրականացված համանման ուսումնասիրությամբ տղա երեխա ունենալու հիմնավորումներն այս տեսքն ունեին. «տղան տոհմը շարունակողն է»՝ 64%, «տղան ունեցվածքի ժառանգորդն է»՝ 33%, «տղան հայրենիքի պաշտպանն է»՝ 17%:
Փորձագետները «տղան հայրենիքի պաշտպանն է» հիմնավորման տոկոսային ցուցանիշի կտրուկ փոփոխությունը կապում են 2020 թվականի արցախյան պատերազմի ու դրան հաջորդող սահմանային անվտանգության խնդիրների հետ:
«Չնայած մենք անվտանգային խնդիրներ ունենք վերջին 30 տարիներին, բայց դրանք առավել սրվել են 2020-ից ի վեր: Ենթադրում եմ, որ հենց դրանով է պայմանավորված տղա երեխաներին որպես հայրենիքի պաշտպան դիտարկելու առավել բարձր ցուցանիշը»,- նշում է ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի ծրագրի համակարգող Զարուհի Տոնոյանը:
«Անվտանգային միջավայրն ու անվտանգային խնդիրներն, ինչ խոսք, լուրջ ազդեցություն են ունցեել այս պատասխանի նման տոկոսային ցուցանիշի ձևավորման հարցում: Մյուս կողմից, կարծում եմ, նաև հետպատերազմյան էմոցիոնալ ֆոնը կարող էր նպաստել նման ցուցանիշի ձևավորմանը»,- կարծում է ժողովրդագրագետ Արտակ Մարկոսյանը:
Ժողովրդագրագետ Արտակ Մարկոսյանի դիտարկմամբ՝ 2023-ին ևս սեռային անհամամասնության թվաճ գրանցվելու դեպքում լուրջ հետազոտություն իրականացնելու անհրաժեշտություն կառաջանա․
«Նախ պետք է հասկանալ պատճառները, նոր միայն փորձել գտնել լուծման ուղիներ՝ այդ ցուցանիշի նվազեցման համար»:
Զարուհի Տոնյանի դիտարկմամբ՝ սեռով պայմանավորված խտրական վերաբերմունքի ցուցանիշը մեղմելու համար խնդիրը պետք դիտարկել ոչ թե մակերեսային՝ հղության արհեստական ընդհատումների, այլ խորքային մակարդակում․
«Մենք պետք է կարևորենք աղջիկ երեխայի դերը՝ հասարակության մեջ ու ընտանիքում: Մենք նախապատվությունների խնդիր չենք ունենա միայն այն դեպքում, երբ մեր մտածելակերպը կփոխվի ու կարժևորվի երեխան անկախ սեռից»:
Նրա խոսքով՝ հիմա պետական ու միջազգային կառույցների համատեղ ջանքերով բազմաթիվ ծրագրեր են իրականացվում այս ուղղությամբ․
«Սակայն անհրաժեշտ է ազգային մակարդակում ներդնել մոնիթորինգի ու գնահատման ավելի հստակ մեխանիզմներ, որպեսզի հնարավոր լինի ավելի պատշաճ վերահսկել իրականացվող գործողություններն ու գնահատել դրանց կատարողականը»:
Փորձագետը կարևորում է նաև կրթական ծրագրերի ընդլայնումը, հատկապես առաջնային օղակի բուժաշխատողների հետ շարունակական աշխատանքը, ինչպես նաև մեդիայի, տեղեկատվական քարոզարշավների անհրաժեշտությունը:
Ուսումնասիրության արդյունքները իմի բերելով, ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամը նաև առաջարկներ է ներկայացրել առողջապահության նախարարություն: Որքանո՞վ են այդ առաջարկներն ընդունելի եղել, դրանց հիմքով ի՞նչ գործնական քայլեր են ձեռնարկվել: Այս հարցերին ի պատասխան առողջապահության նախարարությունից արձագանքել են.
«Առաջարկվել է իրականացնել միջոցառումներ, որոնք ուղղված կլինեն երեխայի արժևորմանը` անկախ սեռից, և առողջապահական համակարգի կարողությունների ամրապնդման` թիրախային խմբին պատշաճ խորհրդատվության ապահովման ու իրազեկման, ինչպես նաև օրենքների կիրարկման առումով, ինչը և իրականացվում է»: