Ոռոգման համակարգի խնդիրը և բարձր ծախսերը. Ի՞նչ խնդիրների են բախվում ֆերմերները Ջավախքում
Չնայած Նինոծմինդայի և Ախալքալաքի մունիցիպալիտետներում հարուստ ջրային պաշարների առկայությանը, բնակչությունը ոռոգման և խմելու ջրի մատակարարման համակարգերի հետ կապված խնդիրներ ունի:
Սամցխե-Ջավախեթին ունի հարուստ մակերևութային և ստորգետնյա ջրային ռեսուրսներ՝ արտադրելով 1655 կմ3 ջուր, որը անհավասարաչափ բաշխված է քաղաքապետարանների միջև։ Ջրային ռեսուրսները հիմնականում օգտագործվում են ոռոգման, խմելու ջրի մատակարարման և հիդրոէներգիայի համար։
Նինոծմինդա և Ախալքալաք գյուղերի մեծ մասը տառապում է ջրային ռեսուրսների պակասից, ինչը պայմանավորված է ոչ թե ջրի սակավությամբ, այլ հիդրոտեխնիկական կառույցների անսարքություններով և վթարներով։
Ոռոգման համակարգ Սաթխա գյուղ տանող ճանապարհին․
Նինոծմինդայի և Ախալքալաքի մունիցիպալիտետների բնակիչները զբաղվում են գյուղատնտեսությամբ։ Գյուղերի մեծ մասը ոռոգման համակարգի հետ կապված խնդիրներ ունի։ Բնակիչները ստիպված են ստեղծել սեփական ոռոգման համակարգերը՝ պոմպերն ու խողովակները միացնելով ջրի աղբյուրներին, ինչպիսիք են ոռոգման ջրանցքները կամ մոտակա գետերը: Այս իրավիճակը լուրջ խնդիրներ է ստեղծում գյուղատնտեսության համար և հանգեցնում լրացուցիչ ծախսերի։
Մամզարա գյուղի բնակիչները հող են մշակում․
Վարդան Սարգսյանը Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետի Մեծ Գոնդուրա գյուղի բնակիչ է։ Ըստ նրա՝ դաշտերում ոռոգման համակարգ չկա.
Դաշտերը ասֆալտի պես չոր են։ Մենք ոչ արոտավայր ունենք, ոչ դաշտ, ոչ ոռոգման համակարգ։ Կառուցվել է մեկ լողավազան, սակայն այն նախատեսված է անասունների համար։ Լողավազանում ջուր կա միայն այն ժամանակ երբ ջուրը Դադեշից է գալիս[Ախալքալաքի մունիցիպալիտետի գյուղից]։
Հուսալի ոռոգման համակարգի բացակայությունը հանգեցնում է ջրի անհավասար բաշխման, ինչը բացասաբար է անդրադառնում գյուղատնտեսական ձեռնարկությունների բերքատվության և եկամուտների վրա։ Այն իրավիճակում, երբ տեղական բնակիչների և իշխանությունների ֆինանսական ռեսուրսները սահմանափակ են, նման համակարգերի պահպանման և արդիականացման ծախսերը կարող են անկայուն բեռ դառնալ տնային տնտեսությունների և տեղական ձեռնարկությունների բյուջեների վրա: Սա կարող է հանգեցնել արտադրության և եկամուտների նվազմանը, ինչպես նաև հասարակության մեջ սոցիալական լարվածության ավելացմանը։
«Սեզոնին չափից շատ գումար է ծախսվում կարտոֆիլի աճեցման վրա՝ ցանքս, ջրել և այլն։ Ծախսերը գերազանցում են եկամուտը, քանի որ աշնանը կարտոֆիլը 30 թեթրիով էլ չի վաճառվում, ստիպված ենք դեն նետում»,- ասում է Ախալքալաք մունիցիպալիտետի Վաչիանի գյուղի բնակիչ՝ Հայկուշը։
Լուսանկար՝ դեն նետված կարտոֆիլ, Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետ, Մեծ Գոնդուրա գյուղ.
Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետի ավելի քան 22 գյուղեր չունեն կազմակերպված ոռոգման համակարգ, մյուսներն ունեն ոռոգման ջրանցքներ, որոնցից բնակիչները լրացուցիչ ծախսերով կարողանում են պոմպերի միջոցով ոռոգել իրենց ցանքատարածությունները:
2022 թվականի դրությամբ Ախալքալաքի քաղաքապետարանում գործում է 7 ոռոգման համակարգ, սակայն ջրամատակարարման խնդիրը դեռ սուր է։
Վերոնշյալ խնդիրը լուծելու համար անհրաժեշտ է տեղական իշխանությունների, հասարակության և այլ պատասխանատու կողմերի ջանքերի համակարգումը։ Բնակչությունը պահանջում է ոռոգման համակարգի բարելավում, ինչպես նաև ոռոգման ջրանցքներից ոռոգման գների իջեցում։ Բացի այդ, անհրաժեշտ է զարգացնել արդյունավետ ոռոգման ենթակառուցվածք, ինչը կարևոր քայլ կլինի Նինոծմինդայի և Ախալքալաքի մունիցիպալիտետների կայուն զարգացման ապահովման գործում։
Կարդացեք նաև՝
Opinion, pooling and voting
