Վրաստանը հիշում է երկրի նորագույն պատմության ամենաողբերգական օրը. Այսօր լրանում է Սուխումիի անկման 31-րդ տարին։
Սեպտեմբերի 27-ը Վրաստանում նշվում է որպես «Հիշատակի և հույսի օր»։ Այս օրը բոլոր վարչական շենքերի վրա իջեցված են պետական դրոշները։
Սուխումի անկումը 13 ամիս 13 օր տևած զինված հակամարտության ավարտն էր։
Պատերազմը Աբխազիայում սկսվեց այն բանից հետո, երբ 1992 թվականի օգոստոսի 14-ին Վրաստանի պաշտպանության նախարար Թենգիզ Կիտովանին հրամայեց Ազգային գվարդիա տեղակայել Աբխազիայի ինքնավար մարզի տարածք՝ Պսոու-Ինգուրի երկաթուղային գիծը պաշտպանելու համար: Այսպես կոչված «աբխազական գվարդիայի» զինծառայողները կրակ են բացել վրացի զինվորականների վրա, որից հետո զինված բախում է սկսվել, որը վերաճել է պատերազմի։
1993 թվականի սեպտեմբերի 16-ին աբխազական կողմը խախտեց Ռուսաստանի միջնորդությամբ կնքված Սոչիի զինադադարի պայմանագրի պայմանները և սկսեց հարձակում Սուխումի վրա՝ հյուսիսկովկասյան զինված կազմավորումների մասնակցությամբ։
Քաղաքի համար պայքարը տեւել է 11 օր։ Սուխումն ընկել է սեպտեմբերի 27-ին՝ Կառավարության շենքի գրավումից հետո։ Գնդակահարվել են Աբխազիայի Ինքնավար Հանրապետության Նախարարների խորհրդի նախագահ Ժյուլի Շարտավան, Սուխումի քաղաքապետ Գուրամ Գաբեսկիրիան և կաբինետի 27 նախարարներ։
Մինչեւ սեպտեմբերի 30-ը աբխազական կողմը վերահսկողություն էր հաստատել Աբխազիայի գրեթե ողջ տարածքի վրա, բացառությամբ Կոդորի կիրճի։ Աբխազիայի վրաց բնակչությունը՝ մոտ 300 հազար մարդ, վտարվել է իրենց տներից։ Ոմանք քաղաքը լքել են ծովով, բայց մեծ մասը շարժվել է դեպի Կոդորի կիրճ։ Այնտեղ հարյուրավոր մարդիկ մահացել են ցրտից ու սովից։
Շուտով տարբեր ազգերի հազարավոր բնակիչներ՝ հույներ, հրեաներ, էստոնացիներ և այլք, նույնպես ստիպված եղան լքել Աբխազիան։
Աբխազիայում ռազմական առճակատման զոհ է դարձել 14 հազար մարդ: