Նաթիա Միխելիձե. «Նրանք մեզ են փոխանցում իրենց անթափանցիկությունը»՝ արտաքին ազդեցության օրենքը և դրա վտանգները
«Ահա փաստը» թերթի հետաքննող լրագրող Նաթիա Միխելիձեն կարծում է, որ խորհրդարանական մեծամասնության կողմից ընդունված «Օտարերկրյա ազդեցության թափանցիկության մասին» օրենքը խոսքի ազատությունը ճնշելու փորձ է և ընդօրինակում է պուտինյան Ռուսաստանի օրենքը։ Որովհետեւ այս օրենքը թույլ է տալիս իշխանությանը էլ ավելի թաքցնել սեփական թափանցիկությունը։
Լրատվամիջոցներում Վրաստանի հանրային խնդիրները հետաքննող Նաթիա Միխելիձեն հայտարարում է «ռուսական օրենքի» հակասության մասին։ Նրա խոսքով, այս օրենքի նախագիծը, որը կսահմանափակի լրատվամիջոցների և քաղաքացիական սեկտորի ազատությունը, ավելի ռեպրեսիվ բնույթ ունի և նման է ռուսական օրենքին, որը տարիներ շարունակ ճնշել է ԶԼՄ-ների ազատությունը։
«Մեր լրագրության հիմնական նպատակն է հանրությանը տեղեկացնել, թե ինչպես են վատնում բյուջեի միջոցները, ինչպիսին է կոռուպցիան և նեպոտիզմը այս կառույցներում», – ասում է Միխելիձեն։
«Այսօր Ռուսաստանում չկա ազատ լրատվամիջոց, որը բարձրաձայնի ու խոսի խախտումների մասին՝ լինի դա մարդու իրավունքների, թե այլ խախտումների մասին։ Նրանց կա՛մ ուղղակի ստիպել են լքել երկիրը, կա՛մ ձերբակալել են, կա՛մ, ինչպես պատահում է, նման երկրներում լրագրողներ են սպանվում։ Այս օրենքը հենց նույն բանի սկիզբն է մեզ մոտ»։
Նրա խոսքով, իշխանության ներկայացուցիչներին դուր չի գալիս արտահայտվելու նման ազատությունը և օրենսդրությամբ փորձում են սահմանափակել խոսքի ազատությունը։
Ո՛չ լրատվամիջոցները, ո՛չ քաղաքացիական սեկտորը որևէ տեղեկություն թաքցնելու պատճառ չունեն. նրանց ներկայացրած հաշվետվությունները բաց են և հասանելի քաղաքացիների համար։
«Մեր կազմակերպությունը տարեկան հաշվետվություններ է պատրաստում, որոնք հասանելի են ինչպես պետական պաշտոնյաներին, այնպես էլ ցանկացած քաղաքացու»,- ասում է նա։
Նա նաև պնդում է, որ իշխանությունը փորձում է շփոթեցնել հանրությանը և պահանջել ավելի շատ թափանցիկություն, մինչդեռ իրենք ամենամեծ պարտավորությունն ունեն հանրության առաջ։
«Մենք արդեն կարիքավոր ենք։ Իսկ օրենքը օգնում է կառավարությանը թափանցիկությունն էլ ավելի մթագնել, որպեսզի հանրությունը չհասկանա, թե ինչի վրա է ծախսվում հարկերից կազմված բյուջեն»,- ասում է Նաթիա Միխելիձեն։
Միխելիձեի խոսքով, օրենքի ընդունումից հետո ապատեղեկատվական արշավ է սկսվել, որի աղբյուրը կառավարությունն է. «այսպես են հիմնավորում [ռուսական օրենքի»] ընդունումը, շփոթեցնում են հանրությանը։ Ամենատարածված ապատեղեկատվություններից մեկն այն է, որ ասում են, որ նման օրենք կա նաև եվրոպական երկրներում, թեև նմանություն չկա, և մենք դա անվանում ենք ռուսական օրենք, քանի որ այն հակասում է Ռուսաստանում գործող օրենքին:
«Ռուսական օրենքը փորձ է ազատ խոսքին կապանքների մեջ դնել, որովհետեւ ինչքան էլ օրենսդրությամբ փորձում են քողարկել կամ փոխել անունը, միեւնույն է, հասարակությունը անուն է տվել՝ ռուսական օրենք։
Ինչու Նմանապես Ռուսաստանում ընդունվել է նմանատիպ օրենք, որը տարիների ընթացքում «կատարելագործվել» ու կատարելագործվել է սեփական շահերից ելնելով։
Այսպես կոչված «Ռուսական օրենքը», այսինքն՝ «Օտարերկրյա ազդեցության թափանցիկության մասին» օրենքը քննարկումներ է առաջացնում ինչպես երկրի ներսում, այնպես էլ միջազգային կառույցում։ Փորձագետների կարծիքով՝ այս օրենքը միայն առաջին քայլն է դեպի մի ռեժիմ, որը ծառայում է կասկածելի նպատակների և բացահայտ սահմանափակում է լրատվամիջոցների, քաղաքացիական հատվածի և ընդհանրապես հասարակության ազատությունը։
Opinion, pooling and voting
