«Ռուսական» օրենքը Վրաստանում. թաքնված քարոզչական գործիք
Վրաստանի արտաքին ազդեցության թափանցիկության ակտը պարզապես օրենսդրական ակտ չէ. դա միտումնավոր զենք է, որն ուղղված է լրատվամիջոցների և քաղաքացիական սեկտորի թուլացմանը։ Մուլտիմեդիա Tok TV հեռուստաալիքի լրագրող Միշո Դարբայիձեն նշում է, որ այս օրենքը ոչ միայն ազդում է ԶԼՄ-ների և հասարակական կազմակերպությունների աշխատանքի վրա, այլև անմիջական հետևանքներ ունի երկրի տնտեսության, միջազգային հարաբերությունների և, որ ամենակարևորը, հանրային ազատության վրա։
Դարբաիձեի խոսքերով, նույնիսկ մինչ օրենքի ընդունումը Վրաստանում լրատվամիջոցները բախվեցին այնպիսի դժվարությունների, ինչպիսիք են հանրային տեղեկատվության սահմանափակ հասանելիությունը և կառավարության կողմից հաղորդակցության ուշացումը: Սակայն նոր բանաձեւի ընդունմամբ իրավիճակն էլ ավելի վատացավ։
Լրագրությունը, որը ժամանակին անվտանգության զգացում էր առաջացնում, այժմ հաճախ ագրեսիա է հրահրում։ Քարոզչությունն այնպիսի ազդեցություն ունեցավ, որ հանրային ընկալում կար, որ լրատվամիջոցները և քաղաքացիական հասարակությունը գտնվում են «օտար ազդեցության տակ»:
Նման խարանումը միտումնավոր քայլ է, որը նպաստում է հասարակության մեջ անվստահության առաջացմանը։ Արդյունքում, անկախ ԶԼՄ-ները և կազմակերպությունները գնալով դժվարանում են գործել: Դարբաիձեն ընդգծում է, որ «ռուսական օրենքի» ազդեցությունը վնասակար է ոչ միայն լրատվամիջոցների և քաղաքացիական սեկտորի համար։ Այս օրենքը հանգեցրել է տեղական քաղաքապետարանների միջազգային ֆինանսավորման դադարեցմանը, ինչն ուղղակիորեն ազդում է ենթակառուցվածքային ծրագրերի, գյուղական շրջանների զարգացման և բնակչության ընդհանուր բարեկեցության վրա:
Բացի այդ, օրենքի ազդեցությունը զգացվում է նաև զբոսաշրջության ոլորտում. վերջին շրջանում զբոսաշրջային ամրագրումների 70%-ը չեղյալ է հայտարարվել՝ ահռելի վնաս հասցնելով երկրի տնտեսությանը։ Փոխարժեքի անկայունությունն ու միջազգային կազմակերպությունների հետ համագործակցության դադարեցումը վրացական տնտեսության իրավիճակն ավելի բարդացնող գործոններ են։ Միշա Դարբաիձեն ասում է, որ այս ամենը հարվածելու է յուրաքանչյուր քաղաքացու գրպանին։
«Ռուսական օրենքը» մեզ ավելի է մոտեցնում այնպիսի երկրների հետ, ինչպիսիք են Բելառուսը և Ռուսաստանը, որտեղ մեդիան և քաղաքացիական հասարակությունը գործնականում ոչնչացվել են: Վրաստանում նույն պատկերի ներկայացումն արդեն իսկ իրական սպառնալիք է թվում։ Լրագրողը ենթադրում է, որ հետագայում քննադատական մտածողությունը կարող է ճնշվել՝ հանգեցնելով տեղեկատվական վակուումի։ Այս գործընթացը լավ նկարագրված է Օրուելի «1984» վեպում՝ մարդիկ իրական տեղեկատվություն չունեն, իսկ կառավարությունը հեշտությամբ վերահսկում է հասարակական կարծիքը։
Դարբաիձեն մտահոգություն է հայտնում, որ օրենքի շարունակությունը կհանգեցնի միգրացիայի ավելացմանը և երկրում սոցիալ-տնտեսական ճգնաժամի խորացմանը։ Նրա խոսքով, չկա մի խումբ, որի վրա այս օրենքը չազդի. Այս օրենքը բոլորի խնդիրն է, քանի որ դրա հետևանքները ազդում են ինչպես անհատների, այնպես էլ ամբողջ երկրի վրա: «Մենք կգտնենք մեր լուծումը, բայց կտուժեն այն մարդիկ, ում համար մենք աշխատում ենք», – ասում է Դարբաիձեն:
«Ռուսական օրենքը» ոչ միայն խոչընդոտ է Վրաստանի ժողովրդավարական զարգացման համար, այլև սպառնալիք, որը երկար ժամանակ կբարդացնի երկրի տնտեսական և սոցիալական վիճակը։ Կարևոր է, որ հասարակությունը լիովին տեղեկացված լինի այս օրենքի հետևանքների և քարոզչության ազդեցության մասին՝ պաշտպանելու իրենց իրավունքները և ազատությունները:
Opinion, pooling and voting
