
Հակոբ Նանայանը Սաթխայից տեղափոխվել է Սամարա։ Երիտասարդի կյանքը պտտվում է մարդու իրավունքների պաշտպանության, ծառայության և հայրենիքի հանդեպ սիրո շուրջ։
Հակոբ Գառնիկի Նանայանը ծնվել է 2005 թվականին Սաթխա գյուղում։ Երբ նա ընդամենը վեց ամսական է եղել, ընտանիքը տեղափոխվել է Ռուսաստան, սակայն Սաթխան նրա համար միշտ մնացել է ներքին ուղենիշ՝ այն վայրն, որտեղ արմատներ ունեն իր տոհմը, ավանդույթները և նախնիների հիշատակը։
Հակոբը մեծացել է Գառնիկ և Արփինե Նանայանների ընտանիքում, որտեղ դեռ մանկությունից յուրացրել է կյանքի երկու կարևորագույն սկզբունք՝ հարգանքը մեծերի հանդեպ և խաղաղ, անդուլ սերը հայրենի հողի նկատմամբ։ Այս արժեքները դարձել են նրա բնավորության և կյանքի ընտրության ամուր հիմքը։
2022 թվականին Հակոբը ավարտել է Ռուսաստանի Ուլյանովսկի մարզի Ռադիշևի շրջանի Օկտյաբրսկի միջնակարգ դպրոցը։ Դեռ պատանեկության տարիներին նա հասկացել էր, որ իսկական բավականություն կարող է տալ միայն մարդկանց օգնելը։ Այդպես սկսվել է նրա կամավորական գործունեությունը՝ սրտի կանչով։ Նրա կողմից ստեղծված կազմակերպությունը գործում է մինչ օրս՝ իրական օգուտ բերելով հասարակությանը։
2019 թվականին Հակոբը նախաձեռնել է «Тимуровцы» կամավորական միավորման ստեղծումը և ստանձնել է ղեկավարությունը․ «Իմ ղեկավարությամբ կազմակերպությունը կենտրոնացավ հայրենասիրական դաստիարակության և վետերաններին ու կարիքավորներին նյութական օգնություն ցուցաբերելու վրա։ Մենք իրականացրեցինք մի շարք հայրենասիրական միջոցառումներ և համակարգված աջակցություն հաստատեցինք վետերաններին ու ռազմաճակատի աշխատողներին։ Մենք նաև կենտրոնացանք գեղեցկացման վրա՝ պարբերաբար կազմակերպելով հասարակական տարածքների մաքրման աշխատանքներ։ Սկսելով զրոյից՝ ես կարողացա ստեղծել ակտիվ և կենսունակ համայնք, որը շարունակում է զարգանալ և աճել»։
Հակոբի խոսքերով՝ կյանքը սովորեցնում է ոչ միայն ուրախանալ, այլև դիմանալ փորձություններին։ Հակոբը ունեցել է հիասթափություններ մարդկանցից, սակայն դրանք չեն խանգարել նրան ընդհակառակը՝ ավելի ուժեղացրել և սովորեցրել են զգույշ լինել վստահության ու մարդկային հարաբերությունների հարցում։
Այսօր Հակոբը ապրում է Սամարայում և սովորում է Ս. Պ. Կորոլյովի անվան Սամարայի համալսարանի Իրավաբանական ինստիտուտի չորրորդ կուրսում։ Նա ավարտում է բակալավրիատը և համոզված է, որ իրավագիտությունը պարզապես մասնագիտություն չէ, այլ մարդու պաշտպանության իրական գործիք։
«Ես ընտրեցի իրավունքը, որպեսզի լինեմ վահան՝ իմ ընտանիքի և նրանց համար, ում իրավունքները կարիք ունեն պաշտպանության», — ասում է նա։
Բացի ուսումից Հակոբը հոդվածներ է գրում հանրային իրավունքի թեմաներով և դասավանդում է իրավաբանական առարկաներ քոլեջում։ Նրա նպատակը ոչ միայն գիտելիքի փոխանցումն է, այլև ուսանողների մեջ արդարության և պատասխանատվության զգացումի ձևավորումը։
Հակոբը անդամ է Սամարայի մարզի Մարդու իրավունքների հանձնակատարի երիտասարդական խորհրդին։ Սա ոչ թե ձևական միավորում է, այլ միախորհուրդ մարդկանց թիմ, որը լուծում է մարզի բնակիչների իրական իրավական խնդիրներ և մասնակցում է հանրային կյանքին։
Առաջիկա տարիներին Հակոբը նախատեսում է ընդունվել մագիստրատուրա և գտնել աշխատանք, որը հասարակությանը կբերի տեսանելի օգուտ։ Նա իրեն տեսնում է ներկայացուցչական իշխանության մարմիններում, հատկապես տեղական ինքնակառավարման մակարդակում, որտեղ հնարավոր է լինել առավել մոտ մարդկանց և նրանց խնդիրներին։
Հակոբի անձնական երազանքներն են՝ ամուր և սիրող ընտանիք, ծնողների հիմնած ավանդույթների շարունակություն և իմաստով ու օգտակարությամբ լեցուն կյանք ուրիշների համար։
Ազատ ժամանակ նա ուսումնասիրում է պատմություն՝ ոչ թե որպես չոր փաստեր, այլ իր ընտանիքի, գյուղի և հայ ժողովրդի կենդանի պատմություններ։ Երիտասարդը հավաքում է վետերանների հուշեր և նյութեր՝ Սաթխայի պատերազմի մասնակից հայրենակիցների մասին։ Մոտ ապագայում նա նախատեսում է այդ նյութերը հանձնել Սաթխայի գյուղական թանգարանին։
«Սա իմ ձևն է՝ պարտքը վերադարձնելու նրանց, ովքեր մեզ խաղաղություն պարգևեցին», — ասում է նա։
Հակոբը դիմում է երիտասարդներին պարզ խոսքով․
«Հարգեք մեծերին, եղեք անկեղծ և բարի, ձգտեք օգտակար լինել։ Մի մոռացեք ձեր ընտանիքի և ժողովրդի պատմությունը՝ փոխանցեք այն ձեր երեխաներին»։
Նրա անձնական դևիզն է․
«Անձնվեր բնավորության հիմքը բացարձակ անկեղծությունն է»։
Այսօր Հակոբ Նանայանը «Հայ երիտասարդության միության» և Սամարայի մարզային հայկական համայնքի անդամ է՝ մի երիտասարդ, որի կյանքի իմաստը ծառայությունն է մարդկանց, հիշողությունը և բարությունը։