Ինչո՞ւ են չուկչաները փոխանակում իրենց կանանց

Ինչո՞ւ են չուկչաները փոխանակում իրենց կանանց

Քաղաքակրթությունից հեռու ապրող յուրաքանչյուր ժողովուրդ ունի միայն իրեն հատուկ սովորույթներ, որոնք կարող են տարօրինակ թվալ քաղաքակիրթ ժողովուրդներին՝ սկսած կենցաղից, ավանդույթներից ու սովորություններից: Հեռավոր հյուսիսում բնակվող չուկչաներին, օրինակ` բնորոշ է խմբակային ամուսնությունը, ինչը քաղաքակիրթ աշխարհում, մեղմ ասած, զավեշտ է համարվում:

Ավանդույթի համաձայն՝ չուկչաների մի քանի ընտանիք, ելնելով բնակլիմայական ու կենցաղային պայմաններից, միավորվում, կազմում էր մեկ ընտանիք`ընդհանուր կենցաղ վարելու համար:

Այս փոքր կոմունաներում ամեն ինչ ընդհանուր էր՝ աշխատանքային գործիքներից մինչև կանայք, հետևաբար, ընդհանուր են նաև երեխաները:

Հյուսիսի հեռավոր շրջանի այդ  բնակիչները՝ չուկչաները, ապրում են լևիրատ ամուսնության (տեգրամուսնության) օրենքով: Սա այդ ժողովրդին հատուկ ամուսնական ավանդույթ է, որը կերակրող տղամարդուն կորցրած ընտանիքներին թույլ է տալիս չմնալ առանց գոյատևման միջոցների: Մահացած տղամարդու եղբայրը կամ ընտանիքի մյուս մերձավոր ազգականը, այս օրենքի համաձայն, ամուսնանում է այրու հետ և որդեգրում նրա երեխաներին:

Սրանով է բացատրվում նաև չուկչաների մոտ ընդունված խմբակային ամուսնության ավանդույթը: Ամուսնացած տղամարդիկ պայմանավորվում են միավորել ընտանիքները՝ փոքրիկ այդ համայնքն ապահովելով աշխատուժով և նյութական միջոցներով: Հետևաբար, հաճախ աղքատ ընտանիքները ձգտում են միավորվել հարուստ հարևանների կամ ընկերների հետ: Համաձայնություն գալուց հետո տղամարդիկ դադարում են գիշերն անցկացնել իրենց կանանց հետ: Կանայք նրանց համար չեն օտարանում, պարզապես  դառնում են «ընդհանուր»՝ ընտանիքի բոլոր տղամարդկանց համար: Նման ընտանիքներում ծնված երեխաները համարվում են քույրեր և եղբայրներ: Նրանք դաստիարակվում են ընտանիքի բոլոր անդամների կողմից:

Հետաքրքիր ու յուրահատուկ  կյանքով են ապրում նաև Տունդրայում բնակվող, եղջերու պահող քոչվոր ցեղերը: Երկար ժամանակ լուրեր էին շրջանառվում` իբր նրանք իրենց հյուր գնացած տղամարդուն առաջարկում էին մերձենալ իրենց կանանց հետ՝ ցեղակիցների արյունը թարմացնելու  համար:

Յամալում մոտ 16,5 հազար մարդ ապրում է քոչվոր կյանքով: Նրանք գրեթե չեն հեռանում իրենց բնակավայրերից և չեն  օգտվում քաղաքակիրթ կյանքի հնարավորություններից: Ընդունված էր նրանց բոլորին համարել շամաններ, թեև դա այդպես չէ:

Տարածված կարծիք է, թե եղջերու պահող ցեղերը հարբեցողներ են: Նման կարծրատիպ ձևավորվել է մի քանի պատճառով: Հաճախ, երբ մի քանի ամիս շարունակ տունդրայում մնալուց հետո, մեկուսացած ապրող այդ մարդիկ հայտնվում են քաղաքում, նրանք առաջին հերթին այցելում են գինետուն և մեկ բաժակից հարբում: Դա  բացատրվում է այն հանգամանքով,որ հյուսիսում բնակվող բազմաթիվ ժողովուրդներ ունեն անբավարար քանակությամբ ֆերմենտներ, որոնք պատասխանատու են ալկոհոլի տրոհման համար: Ընդհանուր առմամբ, տունդրայում խմելը վտանգավոր է. պետք է հսկել նախիրն ու ապահովել դրա անվտանգությունը:

Թվում է, թե նման կենցաղն ու բնակլիմայական պայմանները պետք է պատճառ դառնային, որ տեղաբնակները վաղուց լքած լինեին  հարազատ վայրերն ու տեղափոխվեին  քաղաքակիրթ աշխարհ, սակայն այդպես չէ:

shantnews.am