Մեզ մեղադրում են, թե Հայաստանի դիվանագիտական ձախողումն էր պատերազմը: Ոչ ոք հարց չի տալիս, Ղարաբաղի հարցում Հայաստանը երբ եւ ինչպիսի հարցում դիվանագիտական հաջողություն է ունեցել ինսիտիտուցիոնալ բանակցությունների մեկնարկից ի վեր: Դիվանագիտական հաջողությունը 1995 թվականի ԵԱՀԿ Լիսաբոնյան գագաթաժողո՞վն էր, երբ արցախյան պատերազմում մեր տարած հաղթանակից անմիջապես հետո միջազգային հանրությունն, ըստ էության, ի ցույց դրեց իր մոտեցումը, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմում ինքնավարություն պետք է լինի եւ սա է լուծման հարցի բանաձեւը:
Դիվանագիտական հաջողությունը 1998 թականին բանակցությունների սեղանին դրված «ընդհանուր պետություն» փաթե՞թն էր, որտեղ հտակ ֆիքսվում էր 7 րջանները Ադրբեջանին հանձնելու պահանջը եւ դա դրվում էր Հայաստանի առջեւ, եւ այն, որ Ադրբեջանն ու Ղարաբաղը նույն պետության կազմում պետք է լինեն: Դիվանագիտական հաջողությունը 1999 թվականի ԵԱՀԿ ստամբուլյան հռչկագաի՞րն էր, որտեղ ֆիքսվում էր, որ կոնֆլիկտները պետք է լուծվեն տարծքային ամբողջականության սկզբունքով: Դիվանագիտական հաջողությունը մադրիդյան սկզբունքնե՞րն էին, որոնք ի դեպ, թմբկահարվում էին որպես դիվանագիտական հաջողություն, բայց պարզվեց խայտառակ մի բան, որ Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմից դուրս կարող է լինել միայն այն պարագայում, եթե Ադրբեջանը համաձայնի:
Դիվանագիտական հաջողությունը 2011 թվականի Կազանյան բնակցություննե՞րն էին, երբ Ադրբեջանը բանակցությունների դուռը շրխկացրեց, իսկ Հայաստանի ղեկավարը այստեղ-այնտեղ հարցազրույց էր տալիս ու ասում, թե մենք պատրաստ ենք Ադրբեջանի 7 տրածքները վերադարձնել, բայց Ադրբեջանն ավելին է ուզում:
Դիվանագիտական հաջողությունը վերջին 25 տարվա մեջ ամենատարբեր միջազգային ատյաններում ընդունված փաստաթղթե՞րն էին, որտեղ հստակ ֆիքսվում էր Ադրբեջանի տարածքների օկուպացված լինելը եւ որ հարցը պետք է լուծվի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակում: Դիվանագիտական հաջողությունն ա՞յն էր, որ 2013-ից Արդբեջանն սկսեց ռազմական էսկալացիայի փուլը, եւ ըստ էության ոչ ոք չէր դատապարտում նրան դրա համար: ինչո՞ւ: Որովհետեւ երբ մտնում ես օդանավի զուգարան եւ փակում դուռը, գրվում է՝ occupated”: Շատերդ չեք հավատա, բայց սա 2000-ական թվականների Հայաստանի բանակցողի արտահայտությունից գերթե բառացի մեջբերում է:
Այս մակարդակով դիվանագիտություն վարածները եկել էսօր մեզ ասում են, որ մենք դիվանագիտությունը ձախողել ենք: Դիվանագիտական հաջողությունը 2016 թվականի ռուսական առաջարկնե՞րն էին, երբ ըստ էության, օրակարգից ընդհանրապես հանվեց Արցախի կարգավիճակի հարցը:
Բա լավ, մենք վատ հարաբերություններ ենք կառուցել ռուսաստանի հետ, ինչպես պնդում եք, դուք՝ լավ: Եթե էդքան հարաբերություններ էիք կառուցել, այդ ինչպե՞ս ստացվեց, որ մեր ռազմավարական դաշնակցի ներկայացրած առաջարկով Արցախի կարգավիճակի հարցը դուրս բերվեց օրակարգից:
Բա դուք լավ դիվանագետ էիք, այդ ինչպե՞ս եղավ, որ 2016-ի ապրիլյան պատերազմի կապակցությամբ Ադրբեջանը չպատժվեց: Որովհետեւ դուք գնացիք եւ խելոք համաձայնվեցիք նրան, ինչ ռաջարկվում էր, այսինքն ընդունեցիք պատերազմ վարելու Ադրբեջանի իրավունքը, լեգիտիմացրիք այդ իրավունքը: Մենք ոչ թե դիվանագիտությունն ենք ձախողել, այլ վերջին 25-30 տարվա դիվանագիտական բեռի տակից դուրս գալու փորձերն ենք ձախողել: Մենք ձեր ձախողումների հետեւանքներից դուրս գալու փորձերն ենք ձախողել: Սա է ճշմարտությունը: