Գերմանացի գիտնականները պարզել են, թե ինչն է օգնում մեծ ցամաքային թռչուններին, որոնք չեն կարող վայրէջք կատարել ջրի մակերեսին և հանգստանալ, պահպանել իրենց ուժը երկար թռիչքի ընթացքում օվկիանոսի վրայով:
Թռչունները հասկանում են ֆիզիկայի օրենքները և գիտակցված են գործում։ Նրանք ընտրում են ճիշտ ժամանակը և երթուղին ՝ իրենց թռիչքն օվկիանոսով հնարավորինս հարմարավետ դարձնելու համար:
Ցամաքային թռչունները, ի տարբերություն ջրային թռչունների, չեն կարող վայրէջք կատարել ջրի վրա հանգստանալու համար, և, հետևաբար, ստիպված են հատել ծովը առանց վայրէջքի: Հետևաբար, երկար ժամանակ թռչուններին ուսումնասիրողների շրջանում կար այն համոզմունքը, որ նրանք թռչում են միայն ջրային նեղ վայրերով, որտեղ ափից մինչև ափ հեռավորությունը չի գերազանցում 100 կիլոմետրը: Սակայն ժամանակի ընթացքում հետազոտողները սկսեցին օգտագործել փոքր GPS – ներ, ինչը ցույց տվեց, որ իրականում թռչունները նեղ վայրերով չեն անցնում: Բայց գիտնականները չկարողացան հասկանալ, թե ինչպես են նրանք բավական էներգիա ունենում երկար թռիչքի համար:
Մաքս Պլանկի կենդանիների վարքագծի ինստիտուտի (Գերմանիա) գիտնականներն իրենց նոր աշխատանքում օգտագործել են մի քանի թռչունների միգրացիայի ուղիների վերաբերյալ տվյալները: Ընդհանուր առմամբ, գիտնականները վերլուծել են ինը տարվա ընթացքում կատարված 112 ծովային անցումներ:
Այս տվյալները համեմատվել են օդերևութաբանական դիտարկումների և օդային հոսքերի քարտեզի հետ: Պարզվել է, որ թռչունները միտումնավոր են ընտրում թռիչքի ժամանակն ու հետագիծը: Այսինքն, նրանք ուղղակի պատահական պահին ուղիղ գծով չեն թռչում դեպի թիրախ:
Պարզվել է, որ այս գործընթացում հսկայական դեր են խաղում քամու և օդի հոսքերը: Նախ, թռչունները փորձում են ընտրել այն պահը, երբ բարենպաստ քամի է փչում: Եվ երկրորդ՝ նրանք ընտրում են երթուղի՝ կախված աճող օդային հոսանքների ուժից: Որքան ծովի ջերմաստիճանը գերազանցի օդի ջերմաստիճանը, այնքան ավելի հզոր հոսքեր են առաջանում: Պարզվում է, որ բարձրացող օդը փոքր -ինչ բարձրացնում է թռչուններին և թույլ է տալիս նրանց ավելի քիչ թևերը թափահարել և ճախրել առանց էներգիայի զգալի ծախսերի: