Խոպանչու ընտանիքի կարոտի ութ ամիս

Խոպանչու ընտանիքի կարոտի ութ ամիս

Ծանոթանլով այս պատմությանը հնարավոր չէ անտարբեր անցնել, հատկապես երբ ապրում ես մի միջավայրում, որտեղ շատերն են ապրում կարոտի ութ կամ ավելի ամիսները.

Ջավախքի բազմաթիվ ընտանիքների եկամտի աղբյուրը և ապրուստավճարը ևս հանդիսանոմ է արտագնա աշխատանքն ու այդ դժվարին աշխատանքով ձեռք բերված գումարը:

Ստորև տեղադրել ենք մի պատմություն, որը մեր կենցաղի մի մասնիկն է.

Ես ծնվել ու մեծացել եմ Լիճք գյուղում, որտեղ տղամարդկանց մեծ մասը արտագնա աշխատանքի մեկնողներ կամ, ինչպես ընդունված է ասել, խոպանչիներ են։

Տղամարդիկ գնում են գումար վաստակելու, իսկ կանայք տարվա առնվազն ութ ամիսը սպասում են իրենց ամուսինների վերադարձին։ Իմ ընտանիքը բացառություն չէ։

Վաղ գարնանը հայրս մեկնում է Ռուսաստան ու վերադառնում ուշ աշնանը, երբեմն՝ նույնիսկ ձմռանը։ Մեր ընտանիքում չորս երեխա ենք, չորսիս մեծանալն էլ հայրս բաց է թողել։ Թեև ժամանակին բացը լրացնելու տարբերակ է գտել. մորս է փոխանցել իր գնած տեսախցիկը և խնդրել, որ իր բացակայության ընթացքում նկարի մեզ։

Ավելին՝ տեսանյութում։

Նյութի սկզբնաղբյուր «Հետք Մեդիա Գործարան»