«Ուզում եմ սովորել Թբիլիսիում, բայց ստացած գիտելիքները կօգտագործեմ ի շահ Ջավախքի». Հերիքնազ Մարգարյան
«Մեծ քաղաքում ավելի շատ հնարավորություններ կան։ Ուզում եմ սովորել Թբիլիսիում, բայց ձեռք բերած գիտելիքները ցանկանում եմ օգտագործել մեր տարածաշրջանի զարգացման համար»- Հերիքնազ Մարգարյան. Ինչո՞ւ է երիտասարդ աղջիկը ցանկանում վերադառնալ հայրենի Նինոծմինդա. Ի՞նչ է նա անում հասարակության համար: Ի՞նչ նպատակների է ցանկանում հասնել։
20-ամյա Հերիքնազ Մարգարյանը Նինոծմինդայից է։ Նա այժմ սովորում է Ախալցխայի Սամցխե-Ջավախքի պետական համալսարանում, որտեղ սովորելու մասին նույնիսկ չէր էլ մտածում։ Հերիքնազը մեկ տարի սովորել է Թբիլիսիում՝ «Իմեդի» հանրային քոլեջում, որից հետո որոշել է ընդունվել համալսարան։ «Բուհ ընդունվելու համար 4 քննություն հանձնեցի, քանի որ որոշակի մակարդակով վրացերեն գիտեի և չէի ուզում նախապատրաստական կուրս մտնել։ Շանսը օգտագործեցի, անցա, բայց բարձր մրցակցության պատճառով չհասա այնտեղ, որտեղ ուզում էի»։ Սա չխանգարեց աղջկան. Նա դեռ սովորում է Սամցխե-Ջավախքի պետական համալսարանում՝ ստանալով անգլերեն բանասիրություն:
Ինչո՞ւ Հերիքնազը, ինչպես և Նինոծմինդայի բնակիչների մեծ մասը, չի գրանցվել 4+1 ծրագրով նախապատրաստական դասընթացի։
«Քոլեջի տարիներին ես որոշակի մակարդակով վրացերեն եմ սովորել: Ես կարողանում էի նորմալ խոսել ու գրել, ուղղակի պետք է պատրաստվեի քննություններին։ Համենայն դեպս, հանձնեցի նաև ընդհանուր հմտությունների թեստը։ Այդուհանդերձ, համապատասխան միավորներ հավաքեցի ու մտա առաջին կուրս։ Չնայած դժվար էր, բայց ես չհանձնվեցի և պարզապես շարունակեցի սովորել։ Հիմա կարծում եմ, որ լավ եմ խոսում վրացերեն»- ասում է Հերիքնազը:
Ո՞րն է տարբերությունը փոքր քաղաքում և մեծ քաղաքում ապրելու կամ սովորելու միջև:
«Մեկ նախադասությամբ կարելի է ասել, որ մեծ քաղաքում ավելի շատ հնարավորություններ կան։ Բացի այդ, կարծում եմ, որ եթե ես սովորեի Թբիլիսիում, ավելի լավ ու արագ կսովորեի վրացերենը, քանի որ կշփվեի վրացիների հետ։ Հիմա միայն վրացերենով եմ շփվում ուսուցիչների հետ։ Տարբերությունը կարող է լինել նաև այն, որ և՛ Թբիլիսին, և՛ Ախալցխան ունեն ինչ-որ փոխանակման ծրագրեր, թեև այստեղ շատ երիտասարդներ չգիտեն այս մասին։ Սակայն պետք է նշել, որ ի տարբերություն Թբիլիսիի, այստեղ կրթաթոշակ ստանալը հեշտ է, քանի որ մրցակցությունը համեմատաբար ցածր է։
Օնլայն դասավանդման ընթացքում Հերիքնազը Նինոծմինդայում վարեց վրացերենի խոսակցական դասընթաց, որտեղ նա կամավոր կերպով սովորեցրեց լեզուն 1-3-րդ դասարանների աշակերտներին:
Ինչո՞ւ որոշեց վրացերեն դասավանդել։
«Ես ուզում էի այս երեխաներին փոխանցել իմ ունեցած քիչ գիտելիքները: Ինձ մի քանի անգամ խնդրել են վրացերեն դասավանդել։ Հետո մենք այն տեղափոխեցինք մի փոքր ավելի պաշտոնական միջավայր և սկսեցինք եռամսյա առցանց դասընթաց: Երեխաները լեզուն սովորեցին հիմնական մակարդակում: Ես մի քանի անգամ ստուգեցի յուրաքանչյուր բառը, որպեսզի համոզվեմ, որ դասի ընթացքում սխալներ չեմ թույլ տվել: Ինձ համար դա մեծ պատասխանատվություն էր։ Ես պետք է դնեի այն հիմքը, որով նրանք հետագայում կառաջնորդվեին։ Կարելի է ասել, որ ես նրանց հետ եմ սովորել։ Ցանկանում եմ, որ մի քանի տարի հետո հաջորդ սերունդը չբախվի նույն արգելքներին, որոնց բախվում է մեր սերունդը հիմա»: – ասում է աղջիկը:
Այդ իսկ պատճառով Հերիքնազը այլ երիտասարդների հետ միացավ «Հանդուրժողություն» նախագծին, որից հետո նա դասընթացներ անցկացրեց Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետի երկու գյուղերի երիտասարդների համար։ «Վաղ ամուսնության, գենդերային հավասարության, հանդուրժողականության և առաջնորդության վերաբերյալ դասընթացներ եմ անցկացրել 16-25 տարեկան երիտասարդների համար: Դասընթացներից հետո համայնքային կենտրոններ են բացվել Նինոծմինդա, Ախալքալաք և Ծալկայի 3 գյուղերում։ Սրա հիմնական նպատակն էր երիտասարդներին հասկացնել, որ միայն իրենք են ի վիճակի լուծել իրենց խնդիրները, զարգացնել իրենց և մարզը» եզրակացնում է աղջիկը :
Հերիքնազը ներկայումս ավելի շատ հնարավորություններ է փնտրում ինքնազարգացման և տարածաշրջանի բարգավաճման համար։
Opinion, pooling and voting
