Կատարված «ամերիկյան երազանք»՝ ինչպես Նինոծմինդայից երիտասարդ աղջիկը հասավ Ամերիկա

Մանկության «ամերիկյան երազանքը»՝ իրագործված սեփական ջանքերով և մեծ մոտիվացիայով և այն դժվարություններին, որոնց բախվել է Վրաստանի քաղաքացին ԱՄՆ տեղափոխվելիս։ Այսօր Ռադիո NOR-ը կխոսի 22-ամյա Ռուզան Յաժյանի մասին, ով Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետից տեղափոխվել է օվկիանոսից այն կողմ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ։

Ռուզանայի ամերիկյան պատմությունը սկսվել է դեռևս 2016 թվականին, երբ նա FLEX ծրագրով մեկնեց ԱՄՆ։ Նա մեկ տարի ապրել է ամերիկյան ընտանիքում և սովորել այնտեղ։ FLEX ծրագրի միջոցով ստացված ուսանողական վիզան ուժի մեջ էր մեկ տարի, որից հետո մասնակիցները 2 տարի չեն կարող ստանալ ԱՄՆ վիզա։ 6 տարի անց Ռուզանան վերադարձել է ԱՄՆ՝ նույն քաղաք (Սիդնեյ, Օհայո), նույն ընտանիք։ Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում հարցազրույց այն մասին, թե ինչպես է նա կրկին եկել Ամերիկա, ինչ նպատակներ ունի և ինչ դժվարությունների է հանդիպում Ամերիկայում ապրելու ընթացքում։

Ինչպե՞ս առաջին անգամ եկաք Ամերիկա:

«Այս ամենը գալիս է մանկությունից։ Ես իսկապես սիրում էի Ամերիկան։ Ամեն անգամ Հեշտիա գյուղի իմ սենյակի պատուհանից դուրս նայելիս սարեր էի տեսնում ու մտածում, որ եթե բավական երկար քայլեմ ու անցնեմ այս լեռները, կհայտնվեմ Ամերիկայում։ Դա իմ ամենամեծ երազանքներից մեկն էր։ Մի քանի տարի անց հայտնվեց FLEX-ը, որն ամբողջովին փոխեց իմ կյանքը։

Մեր տարածաշրջանում ծնողները հաճախ չեն ցանկանում, որ իրենց երեխան թեկուզ ժամանակավորապես հեռու լինի իրենցից։ Այդպես էր նաև ծնողներիս դեպքում, թեև նրանք հասկանում էին, որ դա շատ կարևոր է ինձ համար և կնպաստի իմ զարգացմանն ու հաջողությանը։

Երբ ես առաջին անգամ եկա ԱՄՆ, և՛ ես, և՛ մյուս մասնակիցները, այսպես կոչված, «մշակութային շոկ» ունեցանք, քանի որ դա նոր երկիր էր, նոր միջավայր, որտեղ ամեն ինչ այլ է, քան մենք սովոր ենք։ Բայց ասեմ, որ երբ վերադարձա Վրաստան, նույնն էի զգում»։

-Ի՞նչ հույզեր ունեցաք, երբ վերադարձաք Վրաստան:

«Ինձ համար դժվար էր Վրաստան վերադառնալը։ Ես ընտելացել էի Ամերիկային, այնտեղի ապրելակերպին, չնայած մոտիվացված էի, էներգիայով լի, ուզում էի փոխել մարդկանց։ Հետագայում հասկացա, որ չեմ կարող փոխել նրանց այստեղ ապրելու աստիճան։ Դա իմ ուժերից վեր էր։ Եվ այդ ժամանակ ես հասկացա, որ ամերիկյան մշակույթն ինձ ավելի հարազատ է։ Դա վատ չէ, լավ չէ, պարզապես տարբեր է: Սա այն վայրն է, որտեղ ես ուզում եմ ապրել։ Դրա համար որոշեցի, որ անպայման կվերադառնամ, ու հիմա այստեղ եմ»։

-Ինչպե՞ս երկրորդ անգամ տեղափոխվեցիք Ամերիկա։

Ամեն ինչ հանկարծակի եղավ. Ընտանիքը, որի հետ ես ապրում էի FLEX-ի ժամանակ, հաճախ էր ճանապարհորդում Եվրոպա: Ուզում էի մի քանի օրով գնալ Իտալիա, այցելել նրանց, բայց աշխատանքի պատճառով չկարողացա։ Իսկ իմ այսպես կոչված. հյուրընկալող մայրիկն ասաց. «Իսկ դու կգաս Ամերիկա և մեզ այստեղ տեսնես»: Այդ պահին մտածեցի, որ դա խուսափողական նպատակ է, քանի որ վիզա ստանալը հեշտ գործ չէ։ Փաստաթղթերի հավաքագրումը, հարցազրույցը դեսպանատանը, վճարումը և մնացած ամեն ինչ շատ բարդ և երկար գործընթաց էր։

Երբ առաջին անգամ դիմեցի, պարզվեց, որ մինչև 2024 թվականը կկարողանամ անցնել հարցազրույցը, բայց նաև հարց կար՝ կանցնե՞մ հաջորդ փուլ, թե՞ ոչ։ Բայց ես ստուգեցի կայքը, քանի որ հարցազրույցի ամսաթիվը երբեմն փոխվում է: Մի օր էջը ստուգեցի ու տեսա, որ հոկտեմբերին կկարողանամ հարցազրույցի գնալ։ Հարցազրույցից հետո ինձ 6 ամսով տուրիստական վիզա տվեցին, դեկտեմբերի 12-ին հասա Ամերիկա։

Ռուզանայի հետագա նպատակների, Ամերիկայում ունեցած դժվարությունների, Վրաստան վերադառնալու նախատեսո՞ւմ է, Վրաստանում ԱՄՆ-ում չգտնվող և այլ հարցերի պատասխանները կարող եք լսել մեր հարցազրույցում։