Հիվանդության ժամանակ շատ գործոններ կարող են հանգեցնել ախորժակի նվազմանը, որոնց թվում առանձնահատուկ դեր են խաղում ցիտոկինները։ Այս կենսաբանորեն ակտիվ սպիտակուցներն արտադրվում են մարմնում՝ որպես վարակի պատասխան և օգնում են էներգիա կենտրոնացնել հիվանդության դեմ պայքարելու համար՝ դրանով իսկ նվազեցնելով սնունդ ուտելու ցանկությունը: Այս մասին հաղորդում է Cleveland Clinic-ը։
Մանրամասն վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ ախորժակի կորուստը վարակիչ հիվանդությունների բնորոշ դրսևորում է։ Դա պայմանավորված է նրանով, որ սննդի մարսման գործընթացը պահանջում է զգալի էներգիայի ծախս, որը պետք է ծախսվի վերականգնման վրա։
Նման պահերին իմունային պաշտպանության մեջ ներգրավված ցիտոկինները ակտիվորեն ազդում են ախորժակի վրա, ինչի արդյունքում օրգանիզմը խնայում է էներգիան՝ չվատնելով այն մարսողության վրա։
Որոշ հիվանդությունների դեպքում, ինչպիսիք են շաքարախտը և հիպոթիրեոզը, ախորժակը կարող է նվազել նաև օրգանիզմում հորմոնալ փոփոխությունների պատճառով։
Մրսածության ժամանակ հոտերի և համերի ընկալման առանձնահատկությունները կարող են էլ ավելի նվազեցնել ուտելու ցանկությունը, քանի որ սնունդն ավելի քիչ ախորժելի է թվում։ Սովորաբար մրսածության կամ գրիպի ժամանակ ախորժակի կորուստը ժամանակավոր է և հիվանդի վիճակի բարելավվելուց հետո վերականգնվում է: Ախորժակի վերականգնվելուց հետո կարևոր է ուտել բարձր կալորիականությամբ մթերք, նախընտրելի է ընտրել ավելի թեթև կերակուրներ, ինչպիսիք են ապուրները:
Եթե հիվանդության ժամանակ ախորժակ չունեք, ապա չպետք է ինքներդ ձեզ ստիպել ուտել։ Ուժը պահպանելու համար բավական է հանգստանալ և շատ հեղուկ խմել: Եթե առողջանալուց հետո վատ ախորժակը պահպանվում է, խորհուրդ է տրվում դիմել բժշկի։